Je moet deel kunnen zijn van een gemeenschap

Leren persoonlijk maken

Unieke mensen vragen om maatwerk

Ieder mens leert anders; daarom bestaan er ook zoveel manieren van kennisoverdracht. Sommige mensen leren het beste uit boeken, andere leren door te doen. Sommige mensen leren het beste in groepen, anderen doen het liever voor zich zelf.

De ‘Leercirkel’ van David Kolb onderscheidt vier leerstijlen en vier verschillende ‘archetypen’ studenten. We kunnen leren door te doen of te kijken, en vanuit onze ratio of ons gevoel (in de termen van Kolb: actief experimenteren, reflectief observeren, abstracte conceptvorming of concrete ervaring). Op dezelfde manier onderscheidt Kolb beslissers (die durven), doeners (die uitproberen), denkers (die beredeneren) en waarnemers (die beschouwen)

Ieder mens heeft aspecten van alle leerstijlen en archetypen in zich. Iedereen leert op verschillende manieren tegelijk; waarbij wel voorkeuren zichtbaar zijn. Een goed lespakket of een goede training biedt daarom een afwisseling tussen deze manieren van leren. Meer theoretische onderdelen vragen om beredeneren, maar er valt ook veel te leren van het observeren van situaties en interacties, door het zelf te doen (onder begeleiding), door verantwoordelijkheden te krijgen, en zo voort. In de juiste afwisseling van die stijlen wordt het meest effectief geleerd.

Door kennis te standaardiseren, is maatwerk mogelijk; door leerstijlen in modulaire trainingen aan te bieden bij voorbeeld, waarbij de gevraagde afwisseling geboden wordt. Klassikaal, individueel, opa de werkvloer of in een klassieke studiesituatie. Het vraagt om bouwblokken van kennis die, in een goede baan s en afwisseling gecombineerd, het geheel aan kennis overbrengen dat gevraagd wordt.

Door dergelijke standaardisatie is ook een effectieve monitoring mogelijk van wat geleerd wordt. We kunnen toetsen wat ‘blijft hangen’ en andere werkvormen toepassen als de resultaten onvoldoende zijn. Want zoals gezegd heeft ieder mens wel voorkeuren voor bepaalde leerstijlen en dus een unieke mix van kennisoverdracht nodig. Met die monitoring en de resultaten daarvan kunnen vervolgens trainingen waarmee kennis wordt overgebracht, stelselmatig worden verbeterd. Trainingen moeten dus worden opgevat als dynamische gegevens, die steeds aangepast kunnen worden, op maat voor iedere student.

Leren van elkaar

Leren kan eenzaam zijn, en daardoor veel inspanning kosten en ook inhoudelijk suboptimaal zijn. De inspanning om te leren is best stevig, en de motivatie moet dus groot zijn. Dan helpt het, als je er niet alleen voor staat. Daarom wordt leren doorgaans collectief georganiseerd, in leergemeenschappen als scholen en universiteiten.

Maar die gemeenschappen houden doorgaans op te bestaan zodra we het werkende leven in trekken. Sommige organisaties hebben daarom corporate academies, of organiseren hun leerinspanningen ook andere manieren collectief. Dat helpt zeker – maar het kan nog beter. Want een vak leer je in een vakgemeenschap, en die is groter dan de eigen organisatie.

Maester wil daarom voor specifieke sectoren levende kennisgemeenschappen creëren, waarin gezamenlijk leren zowel het proces van leren als de kennis zelf optimaliseert. Waarin vakgenoten met en van elkaar kunnen leren, waarin de geboden kennis daardoor steeds beter van kwaliteit wordt, waarin inzichten tussen organisaties worden gedeeld.

Maester hanteert formats waarin kennis kan worden aangeboden op verschillende manieren, met gebruikmaking van de verschillende leerstijlen die mensen hebben. Niet door dat zelf te bedenken, maar door de trainingen aan te bieden die binnen de betreffende sector al in gebruik zijn en die hun waarde hebben bewezen. Zo kan maatwerk worden geboden aan iedereen, en leidt de monitoring ook de resultaten tot voortdurende verbetering van de trainingen. Waarbij niet alleen gebruik gemaakt wordt van de ervaringen van je eigen organisatie, maar van de hele sector waarin je werkzaam bent.